Dag 14 Dalaas - Prutz

13 juli 2010 - Prutz, Oostenrijk

Vandaag moet het er dan maar van komen: ik ga de Arlberg beklimmen! Eerst maar m'n natte tent opgeruimt en bij de Spar een ontbijtje gekocht. Uiteindelijk ging ik om 8.30 uur van start. Ik was van plan om maar 68 kilometer te gaan rijden, tot de Resschenpaß.

Vanaf de camping begon het gelijk al te stijgen. Een 4 kilometer lange klim met een stijgingspercentage van 6%: lekker om op gang te komen dus .... Na 8 kilometer vanaf de camping kreeg ik een klim van 10 kilometer voor de kiezen, variërend van 4% tot 9% stijgingspercentage. Tijdens het klimmen moest ik door een aantal tunnels fietsen, en ik kan je vertellen dat dat een hele enge ervaring is als fietser! Het geluid van naderende (vracht)auto's is gigantisch, en je hoort niet of de auto nu van voren of van achteren komt.

In het plaatsje Klösterle (bedankt voor de aanvulling Rolf) was de weg verspert: afgelopen nacht is daar namelijk een steenlawine (Mure) naar beneden gekomen. Met man en macht, veel graafmachines en kiepauto's, was men daar de boel aan het opruimen. Ik kon er gelukkig net langs met mijn fiets, het nadeel was alleen dat de vrachtauto's nou dezelfde richting opreden als ik. Ik voelde mij echt niet zo happy met al die vrachtwagens naast mij...

Uiteindelijk kwam ik in het plaatsje Stuben am Arlberg bestaande uit 10 hotels en een skilift. Wel is dit plaatsje gelegen onderaan het steile stuk van de pas. Ik moest maar 5.5 kilometer omhoog fietsen waarvan 2.5 kilometer met een percentage van 8-10% en 3 kilometer 5-6%. Ik stond echt te twijfelen: neem ik de trein, of ga ik ervoor. Uiteindelijk ging ik het gewoon proberen. Wat ik allemaal gedacht en gevoeld heb tijdens het klimmen zal ik hier maar niet verhalen... Ik kwam in ieder geval om 11.45 uur boven aan op de pas. Volgens mij meer dood dan levend.. Mijn kleding was doordrenkt en mijn kuiten stonden op klappen! De tocht naar boven heb ik in verschillende etappes afgelegd om elke keer weer een beetje bij te komen. Maar toch: er leek geen einde aan te komen.

Boven op de berg heb ik een kop koffie en een broodje kaas gekocht, nou dat ben ik nu dus nog aan het afbetalen... Na dat broodje kwam ik weer een beetje bij en heb ik droge kleding aangetrokken en in mijn beste Duits aan voorbijgangers gevraagd om een foto te nemen. Die "Duitser" bleek ook nog eens een Nederlander te zijn, je komt die mensen ook werkelijk overal tegen!!

Daarna naar beneden. Eerst een afdaling over 17 kilometer met een dalingspercentage van 2-13%. Ik kan je vertellen: dat gaat hééél hard! Ik liet mijn snelheid tot maximaal 60 kilometer p/uur komen om daarna sterk af te remmen tot 30 kilometer p/uur. Daarna zat je zó weer op de 60 kilometer p/uur!! Mijn remblokken hebben het in ieder geval flink wat te verduren gekregen. Onderaan de berg kwam ik in het plaatsje Strengen: ook hier hadden ze te maken gekregen met een steenlawine. Ik heb hier zeker een half uur moeten wachten totdat ik door de afzetting heen mocht. Het was zeker toch een bijzondere lawine geweest omdat er een helikopter, met kennelijk belangrijke mensen (BoBo's), kwam kijken.

Het afdalen ging verder tot Landeck, en vanaf daar was het weer over met de (afdalings)pret. De weg begon weer langzaamaan te stijgen in aanloop voor de Ressschenpaß. Ik was van plan om te gaan overnachten op een camping in Prutz. In mijn reisgidsje zag ik dat een overnachting daar zo'n 20 euro zou gaan kosten. Ik zag echter ook dat er een hotelletje in de buurt was waar je voor 25 euro kon overnachten met ontbijt! Dat was dus een zeer moeilijke beslissing... ;-)

Ook dit hotelletje bleek weer zo'n typisch wintersporthotel te zijn. Ik had er gelukkig wel een tweepersoonskamer met een eigen badkamer. Het voordeel van een eigen badkamer is dat je je was makkelijk kunt doen. Na vandaag was dat zeker nodig. Ook de telefoon weer vol opgeladen. Morgen wacht de Resschenpaß, minder hoog en steil als de Arlbergpaß, maar toch .... Het blijft vermoeiend!

Dagtotaal: 65 km in 4:26 uur

Foto’s

4 Reacties

  1. Jan de Jager:
    17 juli 2010
    Toch nog een gemiddelde van 15 km/h Willem. Niet slecht hoot met volle bepakking!

    Jan
  2. Mieke:
    17 juli 2010
    Kijk...dat is nou de reden dat ik zo iets als jij nu doet niet doe: die klim, ach da's voor mij een eitje :-) ,maar die afdalingen... man, wat een noodgang!! Lijkt wel op gevoel van zo'n eng ding in een pretpark, maar hier zit je niet eens in een rails...! Niks voor mij dus, dat weet je!
    Nou topper, zet 'm op voor het laatste stuk en tot horens.
    Gr. Mieke
  3. Rolf:
    17 juli 2010
    Klein foutje ... Mure was niet in Langen am Arlberg maar in Klösterle. In moment wordt ons dalletje getroffen door vele rampen, die godzijdank alle goed eindigen!

    Doei en volhouden jongen!
  4. Anita Gabriel:
    17 juli 2010
    Hee Ola, wat geweldig dat je dat zo maar even doet en wat een avontuur.
    Zet hem op voor de laatste kilometers en dan een welverdiende vakantie.
    PS: wanneer fiets je weer terug naar Nederland ?